Stal sprężynowa: cechy materiału | taśmy sprężynowe nierdzewne

Stal sprężynowa to konstrukcyjny materiał stopowy. Cechuje go wysoko postawiona granica sprężystości oraz duża odporność na zmęczenie. Co to oznacza? Materiał jest plastyczny i swobodnie daje się uginać, a po odjęciu źródła siły powraca do swojego pierwotnego kształtu; cecha ta jest powtarzalna i pozwala na długotrwałe przyjmowanie obciążeń, również o charakterze uderzeniowym. Co ciekawe, przy jego zmęczeniu podda się raczej deformacji, niż pęknie, do tego wśród właściwości stali sprężynowej znajduje się stosownie długi czas eksploatacji i możliwość tworzenia z niej różnych kształtów. Stąd powszechne wykorzystanie stali sprężynowej do produkcji sprężyn, resorów i podkładek sprężynujących, części maszynowych i budowlanych wysokiej wytrzymałości, blach zgarniających, wykrawarek, także wysokojakościowe taśmy sprężynowe oraz druty. Szczegółowe właściwości stali sprężynowej różnią się w zależności od właściwości fizykochemicznych poszczególnych stopów, z których stal sprężynowa jest wykonana. Jako dodatków do stopów używa się m.in. węgla, krzemu, manganu, wanadu, molibdenu, chromu i niklu, a także różne rodzaje utwardzenia i wykończenia.

Taśmy sprężynowe nierdzewne

Aby wyprodukować taśmy sprężynowe nierdzewne, niezbędna jest stal z dodatkiem chromu (nie mniej niż 11%), co zapewnia takiemu stopowi odporność na korozję. Gdy zostanie wzbogacony o nikiel i molibden, powstały w ten sposób materiał będzie cechował się większą odpornością na zmęczenie przy zachowaniu wysokich właściwości plastycznych, dzięki czemu można go poddawać silnym obciążeniom. Dlatego właśnie z taśm sprężynowych produkuje się sprężyny i resory, czyli elementy poddawane długo i często działaniu wysokich sił, muszące posiadać zdolność powracania do pierwotnie nadanego kształtu po wielokrotnym odkształcaniu, wysoką odporność na zmęczenie i zwiększoną wytrzymałość na rozciąganie. Aby sprawdzić się w tej roli, nie powinny zawierać wad hutniczych: jam skurczowych i ich pozostałości, dostrzegalnej segregacji składników, pęknięć lub odwęglenia powierzchni czy wad powstałych w wyniku obróbki plastycznej, np. przegrzania, chropowatości, zarysowań czy zawalcowań.